Foz do Iguaçu (Brazilië 2

Er zijn enorm veel watervallen in de wereld. Daarvan zijn er 3 megagroot: Niagara op de grens van de VS en Canada, de Victoria watervallen op de grens van Zambia en Zimbabwe en de Iguaçu watervallen op de grens van Brazilië en Argentinië. Ik heb ooit eens het idee gekregen dat ik een van die watervallen wilde zien en daarom zijn wij van Rio naar Foz de Iguaçu gevlogen.

Op zondag 26 februari, de dag van mijn verjaardag hebben wij eerst de Braziliaanse kant bezocht. Die zou vooral interessant zijn om het zicht dat je op de watervallen hebt. Op dinsdag 28 februari zijn we naar de Argentijnse kant gegaan. In Argentinië zou het meer om de beleving gaan. Zoiets van: het 'ervaren van de watervallen'. Er zijn zo'n 275 watervallen die vanaf een enorme klif over een lengte van tegen de 3 kilometer ruim 80 meter naar beneden storten. Het geheel is in een tropisch regenwood gelegen, dat maakt het nog bijzonderder. De klif ligt aan de Argentijnse kant en is vanaf Brazilië goed te zien. De rivier de Iguaçu is geen 3 kilometer breed, maar de klif wel en het water dat zich vanuit de rivier bovenop de rotsen verzamelt klettert over de hele rand van de klif omlaag om dan vervolgens weer in de rivier verder te stromen.

Bij ons onderzoek hoe het nu zit met die watervallen komen wij er toe de Argentijnse kant veel indrukwekkender te vinden. Het panorama in Brazilië is prachtig maar Argentinië heeft ook een mooi panorama, en bovendien kun je daar onderlangs, bovenlangs, en over de watervallen wandelen en ook varen. Hier kun je beleven wat een enorme kracht het water heeft, het lawaai dat het maakt en zien wat kletterend water doet als het massaal naar beneden stort in grote diepte.

Op de foto's is het een en ander te zien. Ook zijn twee video's bijgevoegd, een van het uitzicht vanaf Brazilië en een van de Argentijnse Garganta do Diablo (de keel van de duivel) die de cataratas op een van de meest bijzondere plaatsen in het park veroorzaken. Maar voor het echt beleven van dit gebeuren zullen jullie zelf moeten gaan kijken. Omdat wij best voort moest maken om alles te bewandelen is het jammer dat we niet een tweede dag naar de Argentijnse kant zijn gegaan om nog maar eens rustig wat te wandelen en te ervaren. We zijn dan ook van plan om nog eens terug te gaan.

Wat hier ook geweldig was is het vogelpark, het 'Parque des Aves'. In dit park zijn in enorme kooien – en soms ook open – veel vogels van Brazilië en elders te zien. Heel veel papegaaiensoorten die wij nog nooit gezien hadden zijn er. Prachtige gele vogels met groene veren en enorme hyacinthpapegaaien. Het park is opgezet om papegaaien op te vangen die uit de illegale handel zijn onderschept. Op een plek zat een groep grote ara's die niet konden vliegen. Ze hadden te lang als klein papegaaitje in een te klein kooitje gezeten en waren nooit aan vliegen toegekomen of ze waren zo toegetakeld dat hun vleugels te beschadigd waren. Ook voor dit park willen we nog weer terug.

De grensovergang tussen Brazilië en Argentinië is een drielandenpunt met Paraguay We hebben even overwogen om ook Paraguay in te gaan. De streek en de stad die bij de grens liggen – Ciudad del Este – is echter berucht. Er worden veel berovingen gemeld en de lelijke stad is vooral interessant om belastingvrij inkopen te doen. Overigens gaan veel Brazilianen de grens met Argentinië over om daar te gokken. In Brazilië zijn casino's verboden.

In Iguaçu verbleven we in Eco-pousada 'Guata Pora', een boerderij met huisjes voor de gasten. De koeien liepen voor ons huisje langs. Omdat wij ver van de bewoonde wereld af verbleven hadden wij half-pension genomen. Het geweldige eten bestond uit producten van het land en van de eigen beesten. Ook de wijn en het bier waren speciaal.

We zitten nu op het vliegveld van Foz te wachten op ons vliegtuig naar Sao Paulo. Om 12:28 u vertrekt dat. In Sao Paulo vertrekken we dan om 17:30 u naar Johannesburg en vandaar gaan we om 9:10 u morgenochtend naar Kaapstad waar we dan om 11:20 u aankomen. We zijn dus met wachttijd en alles zo'n 24 uur zoet. Dit is wel zo'n beetje de langst durende verplaatsing die wij in ons half jaar hebben te ondergaan. Op de trein in Siberië en de boot naar Japan na dan. Gelukkig zijn wij echte reizigers geworden en draaien wij onze hand niet meer voor zoiets om. We slapen als rozen in onmogelijke houdingen, hebben perfecte op maat gemaakte oordoppen tegen herrie, grote boekenkasten op e-readers en muziekbibliotheken op smartphones en nu dus ook een laptop(je) om wat te typen.