Japan: ter afsluiting

De laatste paar dagen in Japan waren erg leuk. In Hakone-Machi konden we vlak voor ons hotel een piratenschip op om over een kratermeer te varen. Aan de overkant van het meer namen we dan de cabinelift de vulkanische bergen in. Na twee keer overstappen wordt dan overgestapt op een cable-car en het rondje wordt dan vervolledigd met een trein die drie keer een switch-back maakt omdat de ruimte te beperkt is om een rondje te maken. Iets voor Rail Away wellicht. Ik heb de EO een email gestuurd. Het rondje is af door de bus te nemen naar ons hotel. Geweldig om te doen. Gelukkig is het geen toeristisch hoogseizoen in Japan waardoor de drommen nog meevielen. Op onze laatste dag in Hakone was eindelijk de Fuji te zien vanuit de hotelkamer. Die heilige vulkaan is prachtig. De onderkant is donker en bovenop is het wit van de sneeuw.

Onze hotelier heeft nog twee keer voor ons gekookt. Hij maakte hotpot met kip en varkensvlees: smakelijk en bijzonder aardig. Hij vindt mij op Christopher Lloyd uit 'Back to the future' en Peter uit de filmster uit 'Independance day' lijken. Wij vinden hem op Austin Powers lijken en konden ons prima met hem vermaken. Om iets terug te doen hebben wij de plaatselijke slijter – de buurman – gevraagd wat Mac – zo noemt hij zichzelf – bij voorkeur drinkt. Het bleek een Sake met een hoog alcohol percentage te zijn. Dat hebben we dan maar voor hem gekocht.

De laatste dag naar Tokio. In Tokio krioelt het van de mensen en de rechthoekige gebouwen. De mensen lopen en staan nog net niet tegen elkaar aan en de gebouwen zijn door stroken licht en lucht van elkaar gescheiden. De herrie – piepjes, verkeersgeluiden en dergelijke – is enorm.

Nog even iets over Japan. Onze hotelier vertelde ons dat de Japanners in de oorlog Nederlands-Indië bezetten om het van de kolonisten te bevrijden. Ook vindt hij dat de Amerikanen excuus moeten aanbieden voor de volgens hem onzinnige bombardementen op Hiroshima en Nagasaki. Troostmeisjes waren er volgens hem ook nooit geweest. De bevolking zou daar immers zeer sterk tegen geprotesteerd hebben. Ik vermoed dat een en ander de officiële lezing van de Japanners is. Men vereert de Japanse oorlogs-dictator Hideki Tojo met grote volharding om die lezing kracht bij te zetten. Om nog eens na te kunnen kijken hoe het ook alweer zit met Japan in de tweede wereldoorlog heb ik een link toegevoegd over Tojo. Of het allemaal juist is wat er in dat stuk staat dat weet ik niet, maar dat de lezing van de Japanners niet juist is dat weet ik wel.

En dan nog iets over Japan. Japanners hechten sterk aan tradities. Daar zijn zij trots op. Ik heb een link bijgevoegd over etiquette in Japan. Een van de dingen die Japanners doen is buigen. Ik heb dat met verbazing aangezien. Om respect te tonen buig je liefst dieper dan degene naar wie je buigt. Het is ook de bedoeling dat een minder belangrijk iemand op het werk naar belangrijkere mensen dieper buigt dan de ander. Een vriendelijk knikje is het dus allerminst. Overigens spreek je je meerdere nooit tegen, ook al zwetst die meerdere en zijn de plannen van die meerdere belachelijk, je voert ze gewoon uit, jouw tijd komt later, mag je hopen.